Veel lezers vragen waarom ik Kelilah heb geschreven. Hier zijn de drie redenen.

De eerste is mijn fascinatie voor de Mossad. Het geheimzinnige blijft intrigeren. Het onoverwinnelijke ook. Israël vocht drie verdedigingsoorlogen en won ze alle drie, mede door belangrijk werk van de Mossad.

Ten tweede ben ik erg geïnteresseerd in Israël en haar geschiedenis. Vijf jaar geleden bezocht ik het land en het heeft een mooie en blijvende herinnering achtergelaten.

Als laatste, en dat staat ook in het nawoord van Kelilah: dodelijke omhelzing, is dat de geschiedenis van Israël ook de geschiedenis is van de Mossad, zoals gezegd door Ronan Bergman in zijn boek over de Mossad Rise and Kill First. Het is een verhaal over stoppen met vluchten en starten met terugvechten, over de eeuwige oorlog tegen het onrecht en de bescherming van leven. 

Eén van de grootste problemen is dat deze geschiedenis nog steeds niet goed wordt onderwezen in Europese landen.

Decennialang negatief nieuws, waarin het Palestijns-Israëlisch conflict naar mijn mening vals werd neergezet als de reus (Israël) tegen de dwerg (De Palestijnen), bepaalde de vaak negatieve beeldvorming over dit prachtige land. De Europese intellectuelen discussiëren nog steeds over het bestaansrecht van Israël maar ze vergeten telkens één ding. Ze vergeten het feit dat na de Eerste Wereldoorlog, en dus na de implosie van het Ottomaanse Rijk, de verschillende Arabische volkeren uiteindelijk twintig staten kregen en de Joden slechts dat ene, kleine, kurkdroge strookje land aan de Middellandse zee. Terwijl de Engelsen, die als winnaars kwamen uit de strijd met de Ottomanen, de Joden een veel groter land hadden toegezegd (inclusief het huidige Jordanië).

De Arabieren konden en kunnen dus nog steeds niet klagen over wat ze hebben gekregen.

Hoe wonderlijk is het dat tot op de dag van vandaag Israël nog steeds het enige democratische land in het Midden Oosten is, waar burgerrechten van Joden, Arabieren, Druzen, Armeniërs en Bedoeïenen worden beschermd en zich ook inwoner van Israël voelen, waar vrouwen en mannen volstrekt gelijkwaardig zijn en waar de vrijheid van meningsuiting èn de vrijheid van godsdienst hand in hand gaan? Hiervan zouden veel Arabische en zelfs West-Europese landen nog iets kunnen leren.

Op het eerste gezicht zagen de nieuwe diplomatieke betrekkingen met een aantal Arabische landen, gecreëerd door de regering van Trump en Israël, er veelbelovend uit. Onder de nieuwe regering van Biden lijken de zaken de verkeerde kant op te gaan. Onlangs kondigde Saudi-Arabië aan goede betrekkingen met Iran te zoeken, aangezien zij zien dat de Verenigde Staten hun strategie veranderen richting Iran, Israëls grootste vijand.

Zolang Iran Israël blijft bedreigen met een nucleair armageddon en zolang veel terroristische groeperingen zoals Hamas, Hezbollah en de Moslimbroederschap blijven oproepen tot geweld tegen Joden en Israël, zal Mossad daarom waakzaam blijven om toekomstige oorlogen te voorkomen.