Vandaag dan eindelijk het interview met schrijver Jörgen Eijt. In dit gesprek vertelt hij over zijn nieuwste boek Kelilah: dodelijke omhelzing.

Wow, een heuse spionage thriller?
Inderdaad, waarom niet? (hij lacht) Ik hou erg van het spionage genre en ik dacht, het zou moeten lukken … Dus ben ik eraan begonnen.

Waar gaat het boek precies over?
Ik zal het proberen te vertellen zonder de spoiler weg te geven 🙂 Het boek is een spionage thriller en speelt zich af in vier landen van de wereld: de VS, Zwitserland, Rusland en Israël. In de openingsscène van het boek wordt een gruwelijke moord gepleegd waardoor de Israëlische geheime dienst, de Mossad, ook betrokken raakt. De Mossad zendt haar beste agente, Kelilah Hadad, om de moord te onderzoeken. Het blijkt te gaan om een geavanceerd wapen dat voor Israël een bedreiging zou kunnen vormen. Op het moment dat er een moordaanslag met het wapen plaatsvindt binnen de grenzen van Israël, begint iedereen zich zorgen te maken en zullen Kelilah en haar team alles op alles moeten zetten om de bedreiging te neutraliseren.

Cool! Hoe ben je te werk gegaan?
Eigenlijk zoals ik ook te werk ben gegaan met mijn vorige twee boeken (Tien duistere verhalen voor het slapengaan en Dharma: alles heeft een prijs). Wat ik heb gedaan is eerst te kijken naar de beste boeken uit het Spionage genre en de boeken die ik graag lees. Voor mij zijn dat boeken van Daniel Silva. Hij weet de personages interessant te maken en te laten groeien in het verhaal zonder dat het ten koste gaat van het plot. Ieder genre heeft zo zijn eigen conventies. Voor een spionage thriller zijn moord en politiek onlosmakelijk met elkaar verbonden in het verhaal. In het boek zie je dan ook de spanning die tijdens de operatie ontstaat tussen de verantwoordelijke mensen in het hogere echelon van Israël.
Wat ik ook altijd doe, is gebruik maken van de The Story Grid, een interessant tool om je verhaal te blijven controleren op spanning en ontwikkeling van de personages. Je wordt eigenlijk gedwongen om na het schrijven vanuit een Editor-bril naar het verhaal te kijken. Dit voorkomt dat je een boek schrijft dat mogelijk geen narrative drive heeft of waarin karakters weinig interessant zijn voor de lezer.

Je bent ook bezig om het boek uit te brengen in Amerika en Israël, hoorde ik. Vertel daar ’s meer over.
Klopt inderdaad. Op dit moment ben ik met een Editor uit Washington bezig om het verhaal te vertalen en te zien wat er nog veranderd moet worden om het geschikt te maken voor de Amerikaanse markt.

Geschikt maken? Dat klinkt gevaarlijk.
Eigenlijk ben ik wel een beetje geschrokken over wat de Editor mij vertelde over de boekenmarkt in de VS. Mijn boek kent een korte sexscène en de boeven gebruiken een paar keer platte woorden als ‘wijven’ en ‘hoer’. Nu zijn dit blijkbaar problematische woorden maar dat was eigenlijk niet het ergste. Wat ze mij ook vertelde dat je op dit moment heel erg moet oppassen als je schrijft over groepen waartoe je niet behoort. In mijn boek speelt een Joodse vrouw de hoofdrol, en zijn een Islamitische en een Russische man de bad guys. Van mijn Editor begreep ik dat je alleen over die groepen mag schrijven als je gebruikmaakt van zogenaamde sensitivity readers. Deze lezers bepalen of je een groep niet stereotypeert of er verkeerde dingen over zegt.

Dat is toch raar?
Ik vind dat bizar en eigenlijk is dat niets anders dan censuur. Het zou betekenen dat fictie-schrijvers geen boeken meer kunnen schrijven want de meesten schrijven over personages en gebeurtenissen waartoe ze niet behoren of ze nooit bij zijn geweest. Absurd. Ik ga daar zeker niet aan mee doen. Grappig detail: het merendeel van mijn proeflezers bestond uit vrouwen en zij hadden er geen enkel probleem mee dat ik een man ben :-). Sterker nog: ze konden zich prima identificeren met het vrouwelijke hoofdpersonage Kelilah. Dus we schrijven lekker door!

Hoe gaat het met de recensies over het boek?
Ik heb een goede score op zowel Hebban en Bol. Daar ben ik natuurlijk blij mee maar ik besef mij ook dat een groot deel van de lezers niet kijkt naar recensies. Het onderwerp van het boek moet ze aanspreken.
Het is in ieder geval gaaf als lezers reageren op je boek. Feedback is erg belangrijk voor mij.

Last but not least: ben je alweer met wat nieuws bezig?
Schrijven doe ik altijd en ik ben ook begonnen aan een nieuw boek, met als titel De Anderen, maar dat gaat gestaag. Het boek gaat over de impact van een depressieve moeder op de rest van het gezin. Een zwaar en moeilijk onderwerp. De meeste boeken leggen de nadruk op het ontbreken van begrip door de omgeving. Ik vind het interessant om een keer de nadruk te leggen op de anderen: de zus, de broer en de rest van de familie.
Maar om eerlijk te zijn vergt op dit moment de marketing voor de Amerikaanse en Israëlische markt de meeste energie. We gaan ervoor!