Een agent van de CIA is op pad gestuurd om een Russische wapenhandelaar om te brengen in een hotel in Zürich. Dit loopt echter compleet fout, waardoor de CIA de Mossad om hulp vraagt. In eerste instantie lijkt de mislukte missie geen gevolgen te hebben voor de Mossad, maar schijn bedriegt. Al snel wordt duidelijk dat er een groot gevaar dreigt voor Israël als er niet snel wordt ingegrepen. De jonge agente Kelilah Haddad wacht een moeilijke taak, namelijk een ware reis tegen de klok om de samenzwering te ontrafelen.
Kelilah: Dodelijke omhelzing is het derde boek van de Nederlandse auteur Jorgen Eijt. Met deze bloedstollende spionagethriller hoopt hij om internationaal door te breken.
Het verhaal begint direct erg spannend met de missie van CIA-agent John Carwick. Hij heeft als taak om een Russische wapenhandelaar op te ruimen, een klusje dat op papier niet mis kan gaan. Maar schijn bedriegt… Met een knallende opening zorgt auteur Jorgen Eijt ervoor dat je als lezer onmiddellijk op het puntje van je stoel gaat zitten. Hierbij is de toon voor de rest van het verhaal dan ook meteen gezet, want spanning is één van de belangrijkste kenmerken van een spionagethriller. De spanningsboog blijft dan ook de hele tijd strakgespannen, met regelmatig extra pieken tijdens de vele actiescènes.
De plot van Kelilah: dodelijke omhelzing zit uitstekend in elkaar. Iets dat bij kortere verhalen extra van belang is. Zeker in het genre van actiethrillers of spionagethrillers, waarvan de meeste boeken net dikker zijn dan gemiddeld. Denk maar aan Tom Clancy of Daniel Silva. Er is dus geen tijd voor een aanloop of gestage opbouw, de verhaallijn moet vanaf het begin er staan. En dat doet het. Het concept is zeer intrigerend en goed uitgewerkt, en dankzij de korte hoofdstukken blijf je als lezer voortdurend geboeid verder lezen. Daarnaast zijn er ook meerdere plottwisten, waarvan sommige als een verrassing kwamen voor mij. Zeker het einde, dat was een onverwachte maar goed gekozen wending.
Het nadeel van zo’n dunne spionagethriller is dat hij door het hoge leestempo heel vlug uit is, en dat sommige onderdelen van de verhaallijn wat minder aandacht krijgen dan verdiend. De uitwerking van de personages bijvoorbeeld, dat wordt maar in minieme mate aangepakt. Niet meer dan strikt noodzakelijk. Van het hoofdpersonage Kelilah krijg je het beste beeld. Ze is een uitstekende spion die weet wat ze doet. Je krijgt ook een kort zicht op haar verleden, en de demonen waar ze mee worstelt. Vooral op het einde krijgt dit een belangrijke rol. De andere personages blijven wat op de achtergrond, jammer, maar begrijpelijk als je de snelheid in het verhaal wilt houden.
Nog een aandachtspuntje is dat de best wel complex uitgedachte plot snel in zijn plooi valt, en dat Kelilah na een tegenslag heel vlot terugslaat. Het loopt een beetje té vlot en gemakkelijk allemaal, globaal gezien. Dit doordat er te weinig ruimte is om langer bij bepaalde details stil te staan. Maar toch werkt het wel op de een of andere manier. Je blijft achteraf niet op je honger zitten met onbeantwoorde vragen. En dat is uiteindelijk hetgeen primeert in een goed boek voor mij.
Jorgen Eijt heeft een erg aangename en vlotte pen, waarbij hij perfect weet hoe hij de lezer kan boeien tot op het einde. Hij neemt je mee door verschillende landen, zoals Israël, Zwitserland en Rusland, waarbij bovenaan elk hoofdstuk duidelijk genoteerd staat waar het zich afspeelt. Dat maakt het gemakkelijk om te volgen. In tegenstelling tot veel andere spionagethrillers is de belangrijkste agent in Kelilah: Dodelijke omhelzing een vrouw. Dit is best wel een verfrissend idee. Daarnaast is het ook duidelijk dat de auteur de nodige research heeft gedaan naar de werking van o.a. de Mossad en de (historische) toestand in Israël. Dit met de nadruk op de verdrukking van de Joden, die ook in dit verhaal worden geviseerd. Jorgen beschrijft dit duidelijk in zijn nawoord, zeker lezen zou ik zeggen.
Kelilah: dodelijke omhelzing heeft mij vanaf het begin tot het einde weten te boeien. In het begin had ik mijn twijfels of een spionagethriller met zo weinig pagina’s wel zou werken, gezien ik in dit genre veel dikkere boeken gewend ben. Maar Jorgen Eijt is daar in mijn ogen uitstekend in geslaagd, zeker wat de uitwerking van de plot betreft. Alles zit goed in elkaar en het verhaal leest als een sneltrein. Natuurlijk zijn er daardoor wel op andere vlakken compromissen gemaakt, bijvoorbeeld wat de diepgang van de personages betreft. Maar het hoge leestempo doet zijn ding, en ik raad dit boek dan ook zeker aan, vooral aan mensen die willen kennismaken met dit actievolle genre. Ikzelf hoop alvast dat ik nog een tweede verhaal rond dit interessante hoofdpersonage mag lezen.
Severine, Blogsite Perfecte Buren